Os organismos e os conflitos

Como ben sabedes no planeta Terra no que vivimos existe unha organización creada despois da 2º Guerra Mundial para diversas cousas, entre elas, están dúas principais que cito textualmente da Carta das Nacións Unidas:

1. Manter a paz e a seguridade internacionais, e con tal fin: tomar medidas colectivas eficaces para previr e eliminar ameazas da paz, e para suprimir actos de agresión e outros quebrantamentos da paz; e lograr por medios pacíficos, e de conformidade cos principios da xustiza e do dereito internacional, o axuste ou arranxo de controversias ou situacións internacionais susceptibles de conducir a quebrantamentos da paz;
2. Fomentar entre as nacións relacións de amizade baseadas no respecto ó principio da igualdade de dereitos e a da libre determinación dos pobos, e tomar outras medidas adecuadas para fortalecer a paz universal.

Por estas cousas eu hoxe pregúntovos se a ONU serve para algo na realidade. Xa sabemos que as cousas sobre o papel están moi ben e son moi fermosas cando as imaxinamos, mais cando as queremos poñer na práctica, non todo funciona nin é tan fermoso e sinxelo como plantexáramos no papel.
A ONU, na miña máis sincera opinión, non ten o poder suficiente para poder executar os seus dous principios fundamentais e principais. Pero hai organismos que si teñen poder diplomático suficiente como pode ser EE.UU ou a Unión Europea que por intereses propios evitan posicionarse. Isto é algo que todos e todas vós podedes comprobar. Para esta comprobacións só teño que citar Sáhara e Palestina (por ser os máis coñecidos) ou as Coreas.
Se pensamos nestes dous territorios que están nun conflito bélico permanente desde fai décadas, non vemos que a solución ós conflitos (ambos por cuestións de territorio) estea próxima.
Cada vez que vemos unha noticia nos informativos sobre novos ataques, o máximo que a ONU fai é recriminar unha actuación da parte que cometeu o ataque. Non esixe responsabilidades, non fai forza para que pare, nin implica a outros estados para forzar a unhas negociación diplomática e arranxar o conflito dunha vez por todas.
Ante o recente ataque que houbo no Sáhara, nin a ONU, nin a Unión Europea, nin ningún outro organismos fixo nada (nada práctico) para que este conflito se amañe. O único que fixeron foi o que levan facendo anos para lavarse as mans e non ter remordementos de conciencia, recriminar o ataque e máis nada, sen aplicar ningún tipo de castigo nin esixir responsabilidades deixando que o conflito siga adiante.

Por todo isto, eu penso que se estes organismos, ou ben non poden (ONU) ou ben non queren amañar os conflitos de maneira definitiva (EE.UU, UE).

Hai que ser máis ambicioso

A Xunta vai crear plataformas empresariais para poder expandir as nosas empresas e aumentar o número de exportacións e poidan levar oficinas ao exterior.

Isto é algo que está moi ben sempre e cando esta especie de embaixadas non fosen exclusivamente para a promoción comercial das empresas que se queiran expandir.

A Xunta debería promocionar, ademais que ás empresas, debería aproveitar e xa que vai facer estes edificios para poder desenvolver e potenciar a nosa presenza no exterior.

As embaixadas non só deberan cumprir unha función comercial, senón tamén son unha posibilidade de facernos ver no mundo globalizado no que vivimos e, sobre todo, diferencíandonos do resto das culturas e dos pobos.
As maneiras de diferenciarse son o emprego e promoción da nosa cultura, lingua, empresas, sociedade, potencial educativo, e desenvolvendo e dando a coñecer as nosas potencialidades.

Os países onde máis podemos desenvolvernos cunha maior facilidade son os países lusófonos pola similitude idiomática, pero non os únicos.
Por estas razóns a Xunta non debera desbotar a oportunidade que ten para poder facer que o país se visualice, medre, e poidamos captar fondos doutras empresas para que invirtan en Galiza creando emprego.

Ás voltas co Papa

facer o meu comentario despois da visita do Papa a Santiago de Compostela para que logo non me digan que critico sen nin se quera saber o que fose a pasar.
Pois ben, o Papa xa se foi e a análise é clara. A visita papal non acadou ningunha das expectativas creadas exceptuando a da seguridade que si se cumpriu.

Feijóo creou unhas expectativas dicindo que unhas 200.000 persoas visitarían a cidade de Santiago de Compostela e que deixarían montes e moreas de cartos, que nin de broma, pasou, agás na súa marabillosa mente.

Despois disto, temos que preguntarnos se é lóxico nos tempos que corren, que un Estado aconfesional sufrague unha visita soamente eclesiástica. Haise que dar conta de que o Papa non veu por ningunha cuestión política, senón que veu para dar unha misa e para “proxectar a imaxe de Galiza no mundo” (segundo Feijóo).

Se temos o razoamento este, por que non sufragamos os concertos de grandes grupos musicais, os grandes encontros entre equipos de fútbol ou a visita dalgún ou dalgunha celebridade cinematográfica, xa que eles tamén proxectarán a imaxe de Galiza no mundo se veñen unhas horas a Galiza, segundo as ideas de Feijóo and company.

Agora só darei un argumento máis de por que non debera ser sufragada a visita papal con diñeiro público.
Como ben sabemos no estado español convivimos xentes de moi diversa relixión ou mesmo que non teñen ningunha, por iso non debería sufragarse con fondos públicos.
Pois xa que o goberno do Partido Popular sufraga a viaxe do Papa Bieito XVI, por que non sufragar a visita dalgún líder de calquera outro grupo relixioso ou ateo?

Penso que se alguén debera sufragar esta polémica visita é a Igrexa Católica e os fieis que quixeran velo, tal e como se fose un concerto de música, unha ópera, etc polos cales calquera persoa ten que pagar para entrar non é o estado quen cho sufraga.

Design a site like this with WordPress.com
Primeiros pasos